നിറനിലാവില്‍
ഒറ്റയ്ക്ക്
ഒരു പാവം കടല്‍...
ഈ ഭൂമിയിലെ
അനാഥമായിപ്പോയ സ്നേഹമെല്ലാം
ഘനീഭവിച്ച്‌ മഴയായിപ്പെയ്തു നിറഞ്ഞ
കടല്‍...
ഏകാകികളും ദുഖിതരും
പ്രണയികളും
ഇവിടെ അഭയം തേടുന്നു.
അലയടിക്കുന്ന തീരത്തെത്തി
ഭയന്ന്‌ തിരിച്ചുപോവുന്നവരുമുണ്ട്.
[നാം ഏറ്റവും കൂടുതല്‍
ഭയക്കുന്നതും സ്നേഹത്തെയാണല്ലൊ]
തന്റെയുള്ളിലെ വിഷാദോന്മാദങ്ങളുടെ
അഗ്നിപര്‍വതങ്ങളെ മറന്ന്‌
ഒരു നിമിഷം-
നിലാവ് നിറഞ്ഞുതുളുമ്പി
വല്ലാതെ നേര്‍ത്തുപോയി അതിന്റെ ഹൃദയം...
7 comments:
പാവം കടല്‍ ...
കടല്‍ അത്ര പാവമൊന്നുമല്ല...ചിലപ്പൊഴൊക്കെ കപ്പലുകളെപ്പോലും സ്നേഹിച്ച്‌ മുക്കിക്കളയും അവന്‍...
ഏകാകികളും ദു:ഖിതരും പ്രണയികളും പോലെ ആഘോഷങ്ങളുടെ ഒരു സദസ്സുമെത്താറുണ്ട്‌ അവിടെ..
ഇവിടെയുമുണ്ട്‌ ഒരു കടല്‍...കഴിയുമെങ്കില്‍ ഒന്ന് പോയിനൊക്കൂ...
http://apurvas.blogspot.com/2007/02/blog-post.html
ഇട്ടിമാളൂ,
നന്ദി!
അനിയന്‍സ്‌
അതു ഗംഭീരമായി!
ഇത്രയുമാര്‍ദ്രത എനിക്കു ദഹിക്കുന്നതല്ല...
എന്നുവച്ച് അതു കാണാതിരിക്കാനും കഴിയുന്നില്ല..
എന്നെ ഇത്ര പരുക്കനാക്കിയത് ഞാന്‍ മാത്രമാണോ?
അതൊ ഞാന്‍ കണ്ട കടലും, ആകാശവും പ്രകൃതിയുമാണോ?
സ്നേഹിക്കാന്‍ കഴിയില്ലെങ്കിലും അങ്ങനെയങ്ങ് വെറുക്കാനും പറ്റുന്നില്ല ഈ ദര്‍ശനത്തെ...
ഇത്രയും ആര്‍ദ്രത എനിക്കു ദഹിക്കുന്നതല്ല..
ഞാന്‍ കണ്ട കടലും,ആകാശവും, പ്രകൃതിതന്നെയും ഇത്ര നനവുള്ളതല്ല..
ഈ പരുക്കന്‍ കണ്ണ് എന്റേതുമാത്രമോ..?
എങ്കിലും ഈ കനിവ് അങ്ങനെയങ്ങ് നിഷേധിക്കാനും ആവുന്നില്ല..ഈ കാല്‍പ്പനികത അംഗീകരിക്കാനുമാവുന്നില്ല..
വിശാഖിന്റെ അഭിപ്രായത്തിനോടു സമാനമായ അഭിപ്രായമാണു് ഈ ബ്ലോഗിലെ മിക്ക കവിതകള്‍ വായിച്ചിട്ടു് എനിക്കുണ്ടായതും. കുറേകൂടി നന്നായി എഴുതാനുള്ള പരിശ്രമങ്ങള്‍ നടത്തുക.
വേറിട്ട് നില്‍ക്കുന്നു
Post a Comment